Tussen pakjesavond en de kerstdagen, juist als het gemis zo voelbaar is, wordt jaarlijks op de tweede zondag in december Wereldlichtjesdag georganiseerd. Dit jaar was er ook weer een bijeenkomst in de Grote Kerk in Emmen.
Op Wereldlichtjesdag staan we wereldwijd stil bij het verlies van kinderen, ongeacht hun leeftijd of de omstandigheden van hun overlijden. Ook de kinderen die in de zwangerschap zijn overleden, worden op deze dag herdacht. Vanaf 19.00 uur lokale tijd branden er kaarsjes, een symbolische Wave of Light die door de wereld reist.
Ik heb zelf ervaren hoeveel troost en steun het kan geven om samen te komen, samen te herdenken, en door het aansteken van kaarsjes zichtbaar te maken hoeveel kinderen gemist worden. Daarom ben ik bijzonder dankbaar dat ik gevraagd ben om als spreker aanwezig te zijn tijdens de herdenking in de Grote Kerk in Emmen. Het is mooi om te zien dat er ook bewust ruimte is voor ouders die hun kindje tijdens de zwangerschap verloren hebben. 💛
Wat een warme en waardevolle avond was het. Mooi om tijdens deze avond te mogen spreken en de aanwezige ouders en andere bezoekers te kunnen steunen en erkenning te geven voor het verdriet en gemis om hun kinderen. Heel dankbaar voor de hartverwarmende reacties die ik heb mogen ontvangen op mijn verhaal 💫 .
Dank aan Miranda Kamp-Veenstra van Hart en Ziel Uitvaartzorg en Jenny Louissen van Uitvaarzorg Louissen voor de organisatie. Martine Swiebel en Hilde Habing zorgde voor de muzikale omlijsting. Térèse Huisman van Schrijftet las een prachtig gedicht voor en Karijn Seldam van Karijn Fotografie heeft sfeer van de avond vastgelegd doormiddel van foto’s 🙏 . Samen hebben we een beetje licht gebracht in deze donkere dagen voor kerst.
Het was een avond van herinneren, van steun en van samen licht brengen in het donker.
We hebben samen het licht van onze herinneringen laten schijnen, voor degenen die we zo missen. 💫
Gelukkig heb ik heel veel steun van ouders en schoonouders, zegt de vrouw wiens man is overleden. En onze zoon zorgt er voor dat ik doorga. Ik moet wel. Voor hem… Gelukkig heb ik lieve ouders en schoonouders die mij…
Soms blijft het stil, zelfs als je een foto maakt… Ik fotografeer afscheid. Van mensen die worden gemist nog voordat ze écht weg zijn. Maar niets raakt me zo diep als het vastleggen van het afscheid van een kindje. De…
