Als 1 op de 4 vrouwen te maken krijgt met verlies tijdens de zwangerschap, betekent dat ook dat 1 op de 4 medewerkers te maken krijgt met verlies tijdens de zwangerschap. Dit treft zowel mannen als vrouwen en speelt voor medewerkers van alle leeftijden.
Rouw om een verloren zwangerschap stopt namelijk niet zodra de vruchtbare periode in iemands leven voorbij is, en kan juist tijdens de overgang of rondom de pensioenleeftijd weer meer aandacht vragen. Als rouw niet wordt erkend, kan dit leiden tot lichamelijke klachten en zelfs tot uitval.
Het CNV heeft berekend dat veertig procent van de medewerkers bij rouw, ongeacht de oorzaak, te snel weer aan het werk gaan en dat dit bij tien procent leidt tot een burn-out. De werkgever of leidinggevende kan hierin een belangrijke rol vervullen. Rouw vraagt namelijk om ruimte en die kun je als leidinggevende bieden.
Na een zwangerschap moet een vrouw daar lichamelijk van herstellen. Na een voldragen zwangerschap van negen maanden heeft de baarmoeder ongeveer zes weken nodig om weer terug op zijn plek te komen van voor de zwangerschap. Bij een verlies eerder in de zwangerschap is die periode korter. De hormonen hebben na een zwangerschap ook tijd nodig om weer te normaliseren. Dit proces verschilt van vrouw tot vrouw.
Daarnaast moeten zowel man als vrouw mentaal herstellen, dit geldt ook bij het verlies van een zwangerschap. Na een miskraam ervaart 38 procent van de vrouwen na drie maanden symptomen van een posttraumatische stressstoornis, twintig procent ervaart angst en vijf procent heeft symptomen van een depressie.
Daarnaast kan iemand klachten ervaren als schuldgevoelens, slaapproblemen, hoofdpijn, buikpijn, eetproblemen en nog vele andere klachten. Hoe iemand hiervan herstelt is erg persoonlijk.
Als collega’s of leidinggevenden vinden we het vaak lastig om met de vader of moeder hierover het gesprek aan te gaan. Uit angst het verkeerd te doen of iemand verdrietig te maken zijn we geneigd niets te zeggen. Maar niets zeggen is juist heel pijnlijk.
Wat kun je dan wel doen? Stuur een kaartje, zoals je dat ook doet als een collega een been heeft gebroken. Neem contact op voordat iemand terugkomt naar het werk en vraag waar de medewerker behoefte aan heeft, ga dus vooral het gesprek aan, dit maakt het zowel voor jezelf als voor je medewerker makkelijker.
En als je je collega ziet en je weet niet wat je kan zeggen? Zeg dat dan! Wees je er van bewust dat je het probleem van je collega niet hoeft op te lossen, en dat je vooral alleen hoeft te luisteren.
Ben jij benieuwd wat je nog meer kan doen? Er bestaat sinds kort een handleiding voor leidinggevenden en HR Zwangerschap op de werkvloer. Je download hem hier. Of je besteld hem direct bij Renee Out.
Deze handleiding is gemaakt door journalist Fidessa van Rietschoten en arts en begeleider na zwangerschapsverlies Renee Out. Zij helpen je graag als je behoefte hebt aan extra handvatten of komen graag langs om dit onderwerp op jouw werkvloer bespreekbaar te maken.
Er is niets zo moeilijk als je kind loslaten.Zelfs als ze bijna volwassen zijn. Maar dat is een natuurlijk proces. Wat goed is voor ouder en kind. Maar je kind loslaten als baby, peuter is haast onmogelijk. Het druist in…
Er zijn momenten in het leven die zo fragiel zijn, zo intiem, dat woorden tekortschieten. Het fotograferen van een stilgeboren baby is zo’n moment. Het is geen gewone fotosessie. Het is een eerbetoon. Een fluistering van liefde. Een stil bewijs…
