Ze kijkt me aan. Haar ogen zijn dof, haar schouders hangen. Ze zegt: Tot op heden heb ik mijn manager niet gezien of gesproken. Ik heb wel bloemen gehad en krijg af en toe een kaart… maar dat is het. Ze was zelfs niet op de begrafenis.
Ik zie haar boosheid, haar verdriet, haar teleurstelling. Het is al meer dan zes maanden geleden en nog steeds heeft ze niets gehoord. Ze wil eigenlijk wel werken, maar hoe? De drempel om terug te keren is torenhoog.
Een andere ouder vertelt: Mijn werkgever belde zes weken na het overlijden van ons kindje. Ik werd verwacht op het werk. Ik was al zes weken ziekgemeld en doorbetaald. En dat hield een keer op, zei hij. Ik wil graag werken, maar ik kan me niet concentreren. Hoe kan ik nu werken?
En dan is er dat telefoontje van haar: Ik ben mijn kindje verloren en zit nu ziek thuis. Mijn werkgever wil dat ik met jou in gesprek ga. Jij hebt ook een kindje verloren. En je hebt een boek geschreven. Volgens mijn werkgever kun jij mij helpen het leven weer op te pakken. By the way, hij geeft mij alle ruimte die ik nodig heb.
Drie verhalen. Drie werkgevers. Drie totaal verschillende reacties. Maar allemaal zo bepalend voor hoe het verder gaat. Voor het herstel. Voor de relatie met het werk. Voor de kans op een zachte landing terug in het leven.
Het verlies van een kind raakt alles. Je lijf, je hoofd, je hart. Maar ook je werk. Werken kan afleiding bieden, structuur geven, een beetje houvast zijn als alles wankelt. Maar alleen als je je welkom voelt. Alleen als je weet dat je verdriet er mag zijn.
Helaas weten veel werkgevers niet hoe ze moeten omgaan met een medewerker die een kind heeft verloren. Ze willen het goed doen, maar zijn bang om het verkeerde te zeggen. Of ze denken: ik geef ruimte, ik wacht wel tot hij of zij zelf contact zoekt. Maar juist dan gebeurt er vaak niets. De stilte groeit. De drempel om terug te keren wordt hoger. En voor je het weet, is je medewerker niet alleen zijn kind kwijt, maar ook zijn werk.
– Alleen een bos bloemen sturen en daarna niets meer laten horen
– Niet aanwezig zijn bij de uitvaart (tenzij de medewerker dat niet wil)
– Zes weken wachten en dan ineens eisen dat iemand weer aan het werk gaat
– Denken dat je medewerker zelf wel contact opneemt als hij of zij er klaar voor is
– Alleen focussen op het werk dat blijft liggen, in plaats van op de mens die je mist
– Blijf in contact, ook als je niet weet wat je moet zeggen. Een simpel berichtje: Ik denk aan je, ik ben er als je wilt praten, kan al veel betekenen.
– Vraag of je welkom bent bij de condoleance of uitvaart. Laat zien dat je meeleeft, niet alleen als manager, maar als mens.
– Geef ruimte, maar niet alleen ruimte. Geef ook richting. Nodig je medewerker uit voor een kop koffie, zonder verwachting dat er gewerkt moet worden.
– Bied praktische hulp aan. Neem het informeren van collega’s, klanten of relaties uit handen. Zeg dat het oké is als het werk even blijft liggen.
– Maak duidelijk dat je medewerker welkom is, ook als het alleen lukt om even langs te komen. Dat het niet meteen hoeft te gaan over werk.
– Vraag wat iemand nodig heeft. En als je het niet weet, zeg dat dan eerlijk. Niemand verwacht dat je alles oplost. Maar wel dat je er bent.
– Houd de drempel laag. Regelmatig contact, zonder druk, geeft erkenning en verlaagt de terugkeerdrempel.
– Geef je medewerker het gevoel dat hij of zij welkom is. Niet als werknemer, maar als mens.
– Wees eerlijk over wat je lastig vindt. Zeg dat je niet altijd weet wat te zeggen, maar dat je er wel wilt zijn.
– Bied ruimte voor rouw, maar ook voor herstel. Vraag wat helpt. Misschien is dat een aangepast rooster, misschien een rustige werkplek, misschien gewoon even samen wandelen.
– Weet dat het verlies niet na een paar weken voorbij is. Rouw is geen ziekte die overgaat. Het is iets waar je mee leert leven.
Het verschil tussen een goede en een slechte terugkeer naar het werk zit vaak in kleine dingen. In oprechte aandacht. In het durven benoemen van het ongemak. In het niet wegkijken.
Het is niet altijd makkelijk. Ook niet voor jou als werkgever. Maar het is zoveel waard als je het wel doet.
Herken je dit? Ben je werkgever, leidinggevende of collega van iemand die een kind heeft verloren? Weet je niet goed hoe je moet reageren? Je bent niet de enige. Maar je kunt wel het verschil maken.
Wil je meer weten? Of ervaringen delen? Neem gerust contact op. Je hoeft het niet alleen te doen.
Dit kinderboek gaat over Juul. Juul zit in een rolstoel en heeft een spierziekte.Dat zij in een ” stoel met wielen” zit is nieuw voor de kinderen in de klas. Het boek verteld de eerste dag op school.Humor, nieuwsgierigheid en…
Als je in de eerste periode van je zwangerschap ontdekt dat je kindje is overleden, volgt daarna een miskraam. Je kan dit ontdekken doordat je spontaan buikpijn en bloedverlies hebt, maar het kan ook zijn dat je dit ontdekt tijdens…
