Je relatie met je partner na het verlies van je baby
Wat rouw doet met jullie relatie
Jullie zijn samen ouders. Maar jullie kindje is overleden. Dat verlies raakt jullie allebei — diep, en op jullie eigen manier. Juist dat verschil kan jullie relatie onder druk zetten. Je hebt samen gezorgd, gehoopt, geleefd. Misschien was er een periode van ziekte, onzekerheid of intensieve zorg. Misschien kwam het verlies onverwacht. Hoe dan ook: jullie deelden een toekomstbeeld. En dat valt weg.
Je zou denken dat het verdriet jullie dichter bij elkaar brengt. Maar in werkelijkheid kan rouw juist afstand creëren. Omdat je anders rouwt. Omdat je elkaar niet altijd begrijpt. Omdat je allebei probeert te overleven.
Gedeeld verdriet, verdeelde rouw
Iedereen rouwt anders. En juist die verschillen kunnen onoverbrugbaar lijken. Jij wilt misschien praten, terwijl je partner zwijgt. Jij zoekt herinneringen, terwijl je partner afleiding zoekt. Jij blijft nog bij het verlies, terwijl je partner alweer werkt, sport of afspraken maakt.
Dat verschil kan verwarrend zijn. Je voelt je alleen, terwijl je samen bent. Je mist steun, terwijl je die juist zo nodig hebt.
Verschillen in rouwstijlen
Afleiding zoeken versus opgaan in verdriet — jij duikt misschien in werk, je partner wil juist herinneringen koesteren
Verschillende tijdlijnen — jij probeert het leven weer op te pakken, je partner zit nog diep in het verlies
Angst versus hoop — jij wilt geen nieuwe zwangerschap, je partner verlangt juist naar een nieuwe baby
Loyaliteit aan jullie kindje — jij wilt ruimte maken voor toekomst, je partner voelt dat als verraad
Juist deze verschillen maken het moeilijk om elkaar niet kwijt te raken. Je doet allebei je best om het verlies een plek te geven, maar het lukt nauwelijks om elkaar echt te zien. Je voelt je niet gesteund, niet begrepen. En dat doet pijn.
Wat er onder druk komt te staan
Na het verlies van je baby kunnen gesprekken stroever verlopen. Je weet niet goed hoe je moet beginnen. Stiltes worden pijnlijker. Je hoopt op steun, maar krijgt iets anders. Niet omdat je partner je niet wil steunen, maar omdat jullie rouw zo verschillend is.
Misschien wil jij praten, terwijl je partner juist zwijgt. Of jij zoekt herinneringen, terwijl je partner afleiding zoekt. Dat verschil kan verwarrend zijn. Je voelt je alleen, zelfs als je samen bent. Je kunt boos worden, omdat het lijkt alsof de ander het leven alweer oppakt — terwijl jij daar nog helemaal niet aan toe bent. Je begrijpt elkaar niet meer goed. En dat maakt het rouwproces extra moeilijk.
Wat helpt om verbonden te blijven
Sommige ouders vinden elkaar weer terug. Niet omdat ze hetzelfde voelen, maar omdat ze elkaars rouw erkennen en respecteren. Je mag verschillend rouwen. Als je elkaar daarin ruimte geeft, ontstaat er weer verbinding.
Vertel wat je nodig hebt. Luister naar wat de ander nodig heeft. En accepteer dat je elkaar niet altijd kunt geven wat je hoopt. Juist dat inzicht — en die ruimte — helpt om elkaar niet kwijt te raken.
Een paar praktische tips:
Accepteer dat je elkaar soms niet kunt helpen — je partner worstelt net als jij
Respecteer elkaars eigenheid — veroordeel niet, probeer niet te veranderen
Blijf in gesprek — benoem wat je merkt, vertel wat het met je doet
Vraag wat de ander nodig heeft — en vertel wat jij nodig hebt
Wijs anderen op jullie beider verdriet — ook je partner rouwt, ook hij of zij is ouder geworden
Maak afspraken — over wat te doen als het verdriet je overvalt
Zoek hulp — een rouwcoach of therapeut kan helpen om elkaar weer te begrijpen
Wanneer er een kindje overlijdt in een gezin ontstaat er een lege plek in het gezinssysteem. Rollen en patronen veranderen en soms zijn we ons als ouders hier niet eens van bewust.In de training gedeeld verdriet bieden wij broertjes en…
Onze dochter was gezond. Ik had een prachtige zwangerschap, vol verwachting en liefde. Tot het noodlot toesloeg. Een infectie, gevolgd door een ongeluk—alles veranderde in een klap. Van de ene op de andere dag zag haar toekomst er compleet anders…