Gelukkig heb ik heel veel steun van ouders en schoonouders, zegt de vrouw wiens man is overleden. En onze zoon zorgt er voor dat ik doorga. Ik moet wel. Voor hem…
Gelukkig heb ik lieve ouders en schoonouders die mij in alles steunen. En op wie ik een beroep kan doen. Ik zou niet weten wat ik zonder hen zou moeten.
Zij hebben mij harder nodig
Als ik haar schoonouders condoleer, grijpt de vader mij vast. Hij bedankt mij voor mijn komst. En zegt hoe dankbaar hij is dat er zoveel mensen zijn gekomen om afscheid te nemen van zijn zoon. Dat hij ontroert is en blij is dat zijn schoondochter zoveel lieve mensen om zich heeft. En zegt dan: ‘Ik moet sterk zijn voor haar en de kleine man. Zij hebben mij en mijn vrouw nu nodig’.
Ik kijk hem aan en vraag hem: ‘Heeft u iemand die u steunt?’ Het is even stil en dan zegt hij: ‘Mijn schoondochter en kleinzoon hebben nu alle steun nodig’. Ik kijk hem nogmaals aan. De stilte is bijna hoorbaar. Er glijdt een traan over zijn wang. En nog één. En nog één. Ik laat hem. Ben alleen aanwezig. In stilte.
Als ik geen nieuwe tranen meer zie verschijnen, geef ik hem een zakdoek. Hij veegt de tranen van zijn gezicht. Kijkt naar de zakdoek. En dan weer naar mij en zegt: ‘Ik kan het gewoon niet bevatten. Mijn zoon met wie ik alles deed. De liefste zoon die je je als vader wenst. De liefste vader die er maar kon zijn. Liefhebbende echtgenoot. Alles voor zijn gezin. Opeens weg. Weg uit mijn leven. Overleden.
Zijn eigen verdriet even opzij
Ik moet er voor mijn schoondochter en kleinzoon zijn. Dat is het minste wat ik nog voor hem kan doen. Het gaat even niet om mij. Of mijn vrouw. Het gaat om mijn zoon, zijn vrouw en zijn kind. Mijn schoondochter en mijn kleinkind. Mijn schoondochter verloor haar man en maatje. Mijn kleinzoon zijn vader’.
En u uw zoon, zeg ik hem zachtjes.
‘Dat klopt’, antwoord hij. Het is mijn zoon en ik ben apetrots op hem. Ik ben dankbaar dat hij mijn kind is. En God weet hoeveel ik hem zal missen. Maar nu hebben anderen mij harder nodig. Nu hij er niet meer voor zijn vrouw en kind kan zijn, zal ik er voor hen zijn. Zal ik voor ze zorgen.
Aan hun verdriet wordt voorbij gegaan
Er kwamen veel mensen afscheid nemen van deze jonge vader. Betuigden hun steun aan de jonge weduwe en haar jonge kind. Voor het verdriet van de ouders en schoonouders was nauwelijks aandacht. Alsof er niet bij stil werd gestaan dat de schoonouders van de vrouw hun zoon waren verloren. En haar ouders hun schoonzoon. Alle aandacht en steun ging naar de moeder met haar zoon. En haar ouders en schoonouders.
Als ik vertel dat ik rouwcoach ben voor ouders die hun kind zijn verloren, gaat men er vrijwel altijd vanuit dat de overleden kinderen nog jong zijn. Nu heb ik mij ook gespecialiseerd in het verlies van een baby tijdens de zwangerschap of rondom de geboorte. Maar dat neemt niet weg dat het bijna in niemand op komt dat volwassen kinderen kunnen overlijden. En dat de ouders hun volwassen kind overleven.
Ook al is je kind volwassen. Het is en blijft je kind.
Beeldgebruik
